Onunla doğru olmayı, onunla diğergamlığı, onunla kardeşliği ve onunla... hâkeza!
Nice insanlar değişti, çeki düzen verdi kendisine, tövbe etti geçmiş hatalarından, Nur ismiyle müsemma aynalara bakarak.
Evet ayna! Aynaya bakarak düzelir insan. Kendisine çeki düzen verir.
Oysa ne çok aynalara ihtiyacımız var! Hakikatlerle tanışan her insan, “ben bu hakikatleri muhtaç gönüllere ulaştıracağım” idealinde ise mutlak surette ayna olmalıdır ve kendi aynasını temiz tutmalıdır. Enfüsîdir onun aynası ve aynasına yansıyanlar şer görünse de, ders alınması cihetiyle hayırdır.
İnsan kitap başında da aynadır, kardeş dizinde de, aile ocağında da. İnsan, patron emrinde de, gece uykusunda da aynadır işte! Lâhutî yansımaları beşere ders diye ve henüz aklını kaybetmemişlere ibret diye akseder.
Kimse ayranım ekşi veya aynam paslıdır demez lâkin!
Ey nefsim!
Ne perişan bir aynasın sen?
Ne kokuşmuş, ne serâpa gıybet ve dedikodu, ne menfi ve aşağılık ne ne ne...
Unutmayalım ki; her şeyi gören ve duyan bir Rabbimiz var. Mekândan münezzeh ve terazisi çok hassas.
Hâsılı kelâm; zamana ve mekâna göre başkalaşanları değil, mekânın ve zamanın hakkını verenleri; kabirden haşre, rahat bir yolculuk bekliyor. Hem de dünyadaki lezzetli meyveleriyle...
Yorumlar
Yorum Gönder